Rose's kamer

Rose liep rustig naar haar kamer, en ze ging dan de kamer binnen. Ze keek heel even in het rond, en ze liet zich niet veel later op het bed vallen. Ze dacht na over vanalles, en ze was ook nog eens blij om haar nicht Fable te zien. Nu wist ze dat ze het hier leuk zou gaan vinden, en ze grijnsde heel even breed. Dan zet ze zich recht, en ze keek weer rond in de kamer. Niet veel later pakte ze haar spullen uit, en ze deed alles netjes in de kast. Alweer ging ze op haar bed zitten, en ze verveelde zich eigenlijk een beetje.

Eva Flemming kwam toen even langs, bij Rose een blond harige meisje. Maar uiteindelijk kende ze haar eigenlijk nog niet. "Stoor ik?" vroeg Eva haar ineens, omdat ze haar haar spullen zag uitpakken ennetjes in haar kast deed daarna terug op haar bed ging zitten. "Verveel je je?" vroeg Eva haar, omdat ze precies dat gevoel kreeg van haar. "Ik ben trouwens Eva Flemming." zei Amy, voor zichzelf aan haar voor te stellen, en ze stak haar hand ineens uit naar haar. "Wie ben jij eigenlijk?" vroeg Eva dan achteraf, nadat ze haar hand naar haar uitstak.

Rose keek op bij het horen van een stem, en ze keek het meisje aan. Ze rolt met haar ogen, en ze liep op haar af. "Wat moet je?!" Vroeg Rose bot aan haar, en ze keek haar doordringend aan. "Ik verveel me niet dus laat me met rust wil je!" Zei ze dan tegen het meisje, en ze wijsde haar de deur uit. Ze had echt geen zin om nu met een vreemde te staan praten, aangezien ze hier enkel was om bij Fable te zijn. Dan draaide Rose zich om, en ze liep naar het raam toe.

Eva Flemming had al direct door dat ze geen zin had om kennis te maken, dus ging ze maar direct alweer door, zoals ze het zelf wou. Verdrietig liep Eva ineens haar deur alweer uit, want ze heeft hier eigenlijk nog met niemand gesproken nog niemand leren kennen. Ze ging dan maar ergens wat kattenkwaad ergens uithalen, anders had ze toch maar niks te doen.

Rose merkte dat ze weg ging, en ze snoof dan ook hard. Ze liep naar haar deur toe, en ze sloeg deze dan ook dicht. "Hoe durven ze om zonder te kloppen binnen te komen!!" Mompelde ze kwaad tegen zichzelf, en ze liep dan naar haar bed toe. Op het nachtkastje stond een foto met haar en Fable, en ze grinnikte dan ook even omwille van de gedachte. Rustig stond ze op om weer naar buiten te kijken, en ze sloeg daarna haar ogen neer. Ze herinnerde zich niet veel meer sinds die dag, maar toch kwamen die herinneringen langzaam aan weer terug. Hoewel dat dagen kon duren, en ze zucht dan ook heel even diep.

Eva Flemmings stond eigenlijk nog steeds in de gang van de Kamers van de Hitte. Ineens hoorde ze dat er een deur werd toe geslagen. "Het blond harige meisje zou dat wel zijn. dacht Eva ineens in zichzelf. Ze begreep eigenlijk nog steeds niet waarom ze zo gemeen tegen haar deed, ze besloot om dit maar eens uit te zoeken.