Kamer van Mimi Smedts

Iedereen was bezig met een Welkoms Diner, terwijl ze stiekem de Kamers van het Plantenrijk binnen liep. Hopelijk werd ze niet achtervolgd door één van de leiders. Ze wou gewoon eens wat rond kijken hier. Plotseling hoorde ze precies iets. "Het zou toch niet iemand van de leiders zijn." dacht Mimi Smedts in zichzelf. En ze besloot om zichzelf ergens maar te verstoppen achter een plant. Daar zag ze ineens een plant en ze ging er meteen achter zitten.

Ryuu was op weg naar de Kamers van Zweverigheid maar liep nu door de gangen van de Kamers van Plantenrijk. Hij vond het altijd wel even fijn om na het eten even een wandeling te maken, buiten of binnen het huis. Nu liep hij dus door de gangen, waar veel planten groeiden en bloemen bloeiden. "Het is hier toch zo'n magische plek. Ik ben benieuwd of dit nou elk jaar opnieuw gedaan wordt, of dat het eeuwig durende magie is..." mompelde Ryuu tegen zichzelf toen hij door de gangen liep. Ineens hoorde hij iets ritselen, alsof een plant bewoog. Ryuu stopte met lopen, keek om zich heen, maar zag niemand, behalve een plant die iets bewoog. Hij liep voorzichtig naar de plant. "Bewoog jij daarnet?" vroeg hij, doodleuk, maar ondertussen keken zijn ogen rond of ze iets zagen. En ja hoor, onderaan was een stukje bruin/witte kleding te zien. "Sinds wanneer dragen planten kleren?" zei Ryuu, doodleuk, om diegene die erachter zat te plagen.

Mimi Smedts wist het al op voorhand dat er iemand hierheen zou komen, ze hoorde hem ook al direct tegen die plant praten waar ze achter verstopt zat. Ze moest ervan een beetje mee lachen, maar ze probeerde geen niet te hard te lachen. Maar toch bleef ze nog rustig achter die plant zitten, en ze probeerde ook niet te bewegen. Wat ze eigenlijk niet door had is dat hij een stukje van haar kleding kon zien, opeens probeerde ze het vlug te verstoppen. Maar het was eigenlijk al te laat daarvoor.

"Hmm...ik denk dat ik deze plant maar even mee moet nemen naar de Gezamelijke Zaal, waar ik Finn even kan laten zien wat voor grappige planten we hebben...Misschien dat deze plant dan ook nog een hapje mee kan eten van het Welkomsdiner?" Ryuu duwde de plant voorzichtig opzij en zag dat er inderdaad een meisje stond. "Hallo daar. Waarom ben je niet op het diner?"vroeg Ryuu. Niet om de bemoeizuchtig te zijn, maar het welkomsdiner was wel altijd een leuke opening van het nieuwe jaar. "Aha, ik snap het al, je bent zekers verdwaald. Ik zal je wel even naar de zaal brengen." Ryuu stak zijn hand uit. "Ik ben Ryuu, achtste jaar. Mij zul je wel vaker tegenkomen op de gangen."

Mimi Smedts schrok even toen hij de plant voorzichtig opzij duwde, en haar ineens zag zitten. Rustig aan begon ze op te staan. "Hallo, Ik heb geen zin in een diner!" riep Mimi Smedts ineens. Ze was helemaal niet verdwaald, eigenlijk wist ze wel goed genoeg wat ze aan het doen was. "Ik ben Mimi Smedts." Maar ze nam zijn hand helemaal niet eens aan, en ze keek hem opeens aan.

"Hmm...oké dan Mimi." Ryuu schrok een beetje van Mimi's plotselinge reactie en trok zijn hand terug. "Dan...laat ik je hier maar staan. Moet de plant terug?" Hij liet de plant los en deze voel weer terug, pal voor Mimi's gezicht. "Veel plezier dan maar met plant spelen op M.A.G.I.C." Ryuu zwaaide en liep toen verder.

"Zo, en dan nu maar snel door naar de Kamers van Zweverigheid. Ik moet nodig mijn koffers uitpakken...waarom weet ik niet, maar het moet gewoon." Ryuu had nogal een rare eigenschap, hij praatte nogal veel tegen zichzelf. "Maar vanaf hier is het nogal een wandeling om bij de Kamers van Zweverigheid te komen. Ik moet dus iets snellers verzinnen." Ryuu stopte met lopen en haalde zijn handen uit zijn broekzakken en hield deze tegen elkaar. "Tsubasa" mompelde hij en uit zijn schouderbladen verschenen twee stralend witte vleugels met een azuurblauwe rand. "Zo, dat zal wel sneller zijn." zei hij bevestigend en hij vloog de gang van Plantenrijk uit op weg naar de Kamers van Zweverigheid.

Mushii was eindelijk weeral alleen hier, maar ze keek nog naar Ryuu tot hij volledig weg was. Plotseling zag ze hem vliegen richting de Kamer van de Zweverigheid. Daarna ging ze terug binnen in de Kamer van de Plantenrijk en deed de deur terug dicht. Opeens kreeg ze een raar gevoel eigenlijk in haar buik. Honger had ze helemaal niet, het moest wat anders zijn maar wat dan? Maar opeens hoorde ze alweer wat, en verstopte zichzelf alweer ineens achter dezelfde plant.