Woongedeelte

Amy Lockhart ging direct voor hem staan en zei toen. "Het was zijn bedoeling niet." zei Amy ineens tegen de leider, en ze keek hem aan. "Het is mijn schuld!" riep Amy ineens, en ze keek hem nog steeds aan. "Nee eigenlijk viel gewoon dat meisje daar ons ineens lastig" begon Amy, want ze wou Ikuto Tsukiyomi eigenlijk eruit helpen. "Als jij hem van plan bent om mee te nemen, neemt jij mij ook mee." zei Amy verdrietig ineens tegen de leider, want ze kon helemaal niet meer zonder hem. Amy Lockhart laat de leider hem niet van hem afpakken door dat meisje haar schuld!

Camille had een halve seconde niets gezien, maar ze wist al genoeg wat er gebeurd was. Die vuile vlerk.
Toen de rook was opgelost keek ze met een niets zeggende uitdrukking naar de jongen. 'En nog verlegen ook.' Lachte ze opeens. Ze keek naar Finn en glimlachte. 'Meneer en mevrouw konden er niet tegen dat ik hier de planten stond te verzorgen. Het koppeltje kan niet tegen gezelschap en meneer besloot mij maar even blind te maken voordat hij haar een smakkerd gaf.' Camille haalde haar schouders op en knipoogde naar de twee. 'Ik heb verdomd goede oren.'
Ze glimlachte nog steeds. 'Meneer is alleen niet zo slim.' Ging Camille door. Ze zei enkel de harde waarheid. 'Het enige wat ik had gedaan was struikelen over het tapijt en water over ze heen gegooid. PER ONGELUK!' Zei Camille. 'En meneer was direct pissig.' Dit richtte ze weer op Finn.

"mij best"zei Ikuto en hij haalde zijn schouders op. Hij liep gewoon mee met Finn, meer verwachtte men niet van hem. Hij keek daarna naar Finn "naar waar moet ik meneer?". Hij wist dat hij vast een corvee aan zijn broek had gelapt, maar dat was het wel waard. Die kus zou hij niet meer vergeten. "wel omdat ze eerst, water over me kieperde en de gieter op mijn hoofd liet vallen. Ik verloor even de controle van mezelf en deed een rookgordijn, doe ik wel vaker meneer. Ik heb mezelf vaak niet onder controle en doe ik domme dingen. Mijn excuses daarvoor, maar als ik straf heb is dat geen probleem, ik zal het volbrengen zoals u wenst". Hij was ondertussen de zaal uitgelopen en hij wachtte op Finn. Hij was wel een klungel op vlak van spreuken en wist zelf niet wat hij deed en had dit ook niet in de hand.

Amy Lockhart begon hem te volgen toen hij uit ze zaal is uitgelopen, en daar wachtte ze samen met hem op Finn. Ze gaf Ikuto Tsukiyomi nog een kusje op zijn lippen, en keek hem verdrietig aan. "Wat zou jou straf worden op dit gedoe?" vroeg Amy hem beetje verdrietig. "Ik zal er altijd zijn voor jou, wat er ook gebeurt." zei Amy nog tegen Ikuto Tsukiyomi, terwijl ze hem alweer aankeek. "Ik wil hem helpen als hij straf krijgt." zei ze tegen de leider opeens.

Finn negeerde de heldhaftige woorden van Amy, evenals die van Camille. Hij wist zelf genoeg. Toen Ikuto naar buiten de aula liep, volgde Finn hem en sloot de deur achter zich. Hij keek de jongen kwaad aan en sisde zachtjes, maar dreigend ''Tegen mij moet je niet liegen, jongetje!'' Finn pakte Ikuto bij zijn kraag en drukte hem tegen de muur aan. ''Ik kan net zo goed in die mist zien als jij, je moet nog een hoop leren.'' Sisde Finn en hij keek steeds kwader. ''Als je het nog eens waagt om een meisje te kussen dat pak 'm beet vier jaar jonger is dan jij, dan zorg ik er persoonlijk voor dat je jou examen niet op deze school zal kunnen halen!''
Amy liep de deur uit en Finn liet Ikuto los. Hij keek de jongen streng aan en knikte dreigend. Vervolgens liep Finn de hall uit richting de trap, niet wetende waar hij eigenlijk naar toe ging.

"MENEER!" riep Amy, want als ze zou beginnen huilen had ze een erge kracht die ze eigenlijk helemaal niet wilt gebruiken. "Laat mij niet huilen!" riep Amy achteraf nog eens. "Je weet niet wat er dan zou kunnen gebeuren, en ik weet het zelfs ook niet." zei Amy alweer achteraf. Toen ze Ikuto Tsukiyomi aankeek. En Amy begont ineens te huilen, en direct kwamen er regenwolk boven het hoofd van de leider. "Sorry, Ik kan er niks aandoen!" riep Amy. En de regenwolk begon boven het hoofd van de leider te regenen. Ze had eigenlijk als gehoord wat hij zei tegen Ikuto Tsukiyomi "Leeftijd maakt helemaal niet uit, als jij om elkaar geeft!" riep Amy opeens tegen die leider. Het meisje kreeg haar zin, omdat de leider op haar was "Jij en die meisje daar zijn gewoon verliefd op elkaar en jullie..." begon Amy ineens tegen de leider.

Ikuto knikte en bleef gewoon rustig, hoewel hij wel de waarheid sprak "ik heb mijn krachten niet onder controle" herhaalde hij nogmaals. Hij had niets onder controle van zijn krachten, behalve vloeken. Toen Finn hem eenmaal losliet, haalde hij happend naar lucht adem. Hij keek toen naar Amy en beval haar hem niet te kussen "ik haal anders mijn examen niet, en dat is het laatste wat ik wil, niet slagen." . Hij liep net zoals Finn weg uit de woonruimte. Niet wetend waar hij naartoe ging. Misschien wat vloeken uitproberen ofzo. Hij haalde zijn schouders op en daalde met stevige passen de trap af, terwijl zijn handen van de leuningen gleden.

Amy Lockhart bleef helemaal alleen achter, en besloot om een brief te schrijven naar haar oudere zus. Om haar met de lieve Ikuto Tsukiyomi te koppelen, en ook om te vragen dat ze haar zelf wilt vergezellen hier op deze studentenhuis en school. Ze nam pen en papier en begon meteen te schrijven, heel het verhaal schreef ze voor haar. Dan daarna stopte ze die brief in een envelop, en ze wou het ergens gaan posten. Ze hoopt ze haar zus deze brief zo snel mogelijk ontvangen, eigenlijk heeft ze al een tijdje geen contact meer gehad met haar. Stiekem hoopt ze ook dat ze goed zou willen zorgen voor Ikuto Tsukiyomi inplaats van zijzelf en dat ze ook zo is zoals zijzelf is maar ze weet zeker dat ze dat zou doen. Ze vertrouwt haar zus in echt alles.