Dossiers bekijken...

Finn keek in een oude kast en haalde er een doos met papieren uit. In deze doos lag info over alle leerlingen. ''P, P, P, Phoenixia!'' Fluisterde Finn hardop en haalde de map van Rose Phoenixia uit de doos. Hij wist graag het karakter en de achtergrond van de mensen waarmee hij moest omgaan. Gezien hij heeft gemerkt, de afgelopen dagen, dat ze redelijk aanwezig is, maakte Finn het toch nieuwsgierig. Daarbij heeft hij de eerste dagen geleerd dat hij veel had aan mensenkennis als leiding. Een achtergrond geeft altijd een steuntje.

Finn ging op een houten stoel aan een tafel liggen en sloeg het dossier van Rose open. De jongen mompelde bij het lezen ''Vurig typje, enkele uitvliegers. Één grotere. Wat was er die dag gebeurd? Hmm... Staat er niet bij. Verder niet veel bijzonders, geen mogelijke aanleidingen tot een trauma. Goed.'' Finn klapte de map dicht en legde die vervolgens in de doos. Misschien moest hij het dossier van die Ikuto er maar eens bij pakken? Nee, niet nodig. Hij is niet moeilijk, alleen een beetje hinderlijk. Finn keek plots op, er werd op de deur geklopt. ''Ja?'' vroeg de leider.

Rose liep wat rond, en ze vroeg zich eigenlijk af wat men hier eigenlijk allemaal kon doen. Ze zucht heel even diep, en ze besloot het maar eens te gaan vragen aan iemand van de leiding. Even sloot ze haar ogen kort, en ze ging opzoek naar iemand van de leiding. Ze had zoveel vragen, maar ook had ze een beetje de angst om weer haar controle te verliezen. Dit ondanks het feit van wat ze bezit in haar lichaam, en ze huiverde heel even. Natuurlijk zoals altijd droeg ze een kort rokje, en een erg strak topje. Toch had ze ervoor gezorgd dat haar brandmerkteken niet zichtbaar was, en ze keek kort om haar heen.

Daarna zag ze de kamer van de leiding, en ze liep er met gemak op af. Natuurlijk had ze hier en daar wel ogen op haar gevoeld, en dat deed haar kort grijnzen. Niet veel later kwam ze bij de deur, en ze klopte er dan ook zacht maar hoorbaar tegen. Ze hoorde dan een vragende 'ja', en ze keek naar de deur. "Mag ik binnen komen?" Vroeg Rose dan zacht, maar wel hoorbaar en ze wacht dan ook rustig af op een antwoord.

Finn keek op en zag Rose binnen komen. Finn pakte de doos op en liep naar de kast terwijl hij zei ''Natuurlijk, aankloppen mag 24 uur per dag. Ik word niet betaald om me buiten te sluiten.'' De leider opende de kast en schoof de doos naar binnen. Hij sloot de kast weer netjes en liep terug naar zijn bureau. ''Ga zitten...'' zei Finn die dit zelf ook deed. Stiekem hoopte hij dat ze er was om gein uit te halen of lol te trappen, maar de jongen zag ook snel dat het serieus was.

''Rose, was het toch?'' zei Finn onschuldig, hij kende haar naam natuurlijk heel goed, maar ze hoefde niet persee te weten dat hij net haar dossier had gezien. Finn glimlachte en zei koeltjes ''Zeg het eens...''

Rose keek de leider aan, en ze glimlacht heel even kort. Dan kijkt ze wat in het rond, maar ze richt haar blik algauw weer op hem. "Uhm ok dan." Zei Rose dan rustig tegen hem, en ze glimlacht vriendelijk waarna ze dan rustig gaat zitten op een stoel. Ze wist even niet wat zeggen, aangezien het wel leek of ze een preek ging krijgen. Ze moest er even om grinniken, en ze deed dan hoor rokje wat goed.

"Ja dat ben ik." Zei ze dan vriendelijk tegen hem, en ze had wel al door dat de leiding in haar dossier zou kijken. Hoewel ze pech hadden dat ze het ergste over haar niet konden lezen, en dat deed haar een beetje grijnzen. Dan schud ze het hoofd even, en ze kijkt hem recht in de ogen aan. "Ik vroeg me af hoe jullie het zouden aanpakken als er iemand bev de controle zou verliezen, en wat jullie met die persoon dan zouden doen." Zei Rose dan kalm tegen hem, en ze had het dan ook over zichzelf. Maargoed ze vond dat hij het eigenlijk moest weten, maar daar zou ze nog even mee wachten. Ze keek hem rustig aan, en eigenlijk kende ze zijn naam nog niet eens. Haar strakke topje en korte rokje kropen wat omhoog als ze zich even uitstrekte, en ze deed deze dan rustig omlaag.