Fable? Where Are You?

Een dame liep wat rond in het park, en ze keek heel even rond. Ze wilde Fable zien, aangezien ze naar hier was gestuurd. Rustig liep ze gewoon verder in de hoop om haar nicht te kunnen zien, maargoed andere mensen wilde ze ook wel eens ontmoeten. Hoewel ze vaak wantrouwig overkomt, ookal is dat niet zo. Ze staat sterk in de schoenen na al die jaren, maar toch kan het een keer zijn dat ze haar controle zal verliezen. Iets wat ze natuurlijk niet hoopt dat het gaat gebeuren, maargoed ze keek heel even om haar heen waarna ze dan op een bankje ging zitten.

Fable liep met Ryuu richting het park en stopte even toen ze bij het begin stonden. Ze keek even omzich heen en liep toen rustig verder. Het park zag er erg mooi en rustgevend uit. Ze sloot voor kort haar ogen en haalde eens diep adem waarna ze lichtjes glimlachtte. Terwijl ze verder liep zag ze iets glinsteren verderop. Ze merkte dan ook gauw genoeg dat het een meertje was en liet de hand van Ryuu los en liep richting het meertje. Ze hinkte wel een beetje en dat viel ook best op te merken maar Fable probeerde de pijn dan ook te negeren. Ze had er geen zin om er nu aan te denken. Ze bleef bij de rand van het meertjes staan en keek er met een licht glimlachje naar. Vanuit haar ooghoeken zag ze een schim en keek dan ook even die kant op. Ze zag een blond meisje zitten, ze leek wat ouder dan zij zelf. Lichtjes leek het meisje haar bekend voor te komen, maar waarvan wist ze niet en ze keek dan vervolgens ook weer gewoon naar het meertje.

"Zo, we zijn er." Ryuu genoot van het frisse en mooie 'uiterlijk' van Seishin Park. Het was een van de mooiste parken in deze omgeving, maar dat is zo vreemd nog niet met al die Flora Magiërs in de buurt. Fable liet zijn hand los en hinkte wat moeilijk naar het meertje. Blijkbaar had ze er niet zo'n last van, want ze klaagde niet. Ryuu liet Fable maar even alleen. Dat kon hij ook wel begrijpen, na die klap van de draak. Ryuu zag op een gegeven moment een meisje zitten. Ze had blond haar en wat rood gekleurde kleren. Normaal zou hij daar naartoe gaan en even met haar kletsen, maar daar was hij nu te uitgeput voor. Ryuu ging onder een boom zitten. Maar al gauw, na een paar tellen viel hij een beetje weg en sliep hij lichtjes en droomde hij over alles wat zo'n paar minuten eerder gebeurde...

Rose hoorde in de verte voetstappen, en ze zag dan ook in de verte 2 mensen. Ze zucht heel even diep, en ze keek dan naar de hemel. Het enige wat haar interesseerde was Fable, en ze merkte dan dat die twee naar het meer liepen. Ze bleef gewoon zitten, en ze bekeek het meisje even aandachtig. Dan staat ze op om vervolgens verder te gaan zoeken, maar ze wist niet dat het meisje Fable was. "Waar zit je dan toch?" Riep Rose dan wat teleurgesteld, en ze liet dan een vuurbal de lucht in schieten. Toch liep ze gewoon verder totdat ze aan de overkant van het meer zat, en ze keek naar de hemel. "FABLE WAAR ZIT JE!!!!!!!!!!!!!!!!" Riep ze dan luidkeels, en ze liet weer enkele vuurballen in de lucht terechtkomen. Ze moest en zou haar nicht vinden, waarna ze zich dan liet vallen in het gras onder een boom.

Fable bleef bij het meer staan en ging even later zitten. Ze keek naar haar spiegelbeeld en hoorde ineens geroep. Ze keek verbaasd op en stond langzaam aan op. Ze zag de vuurballen en had toch duidelijk gehoord dat diegene, wat trouwens een meisjes stem was geweest haar naam had geroept. Ze zag toen verderop het meisje en merkte dat zij het had gedaan. ''wie is zij?'' vroeg ze vaagjes. Ze hinkte vermoeid in haar richting en bleef een paar meter van haar af staan. ''waarom riep je mijn naam?'' vroeg Fable met gefronste wenkbrauwen aan het meisje.

Rose keek in het rond, en ze zucht dan ook heel even diep. "Waar ben je?" Zei Rose dan zachter bijna onhoorbaar, en ze keek dan naar de grond. Ze bleef naar de grond kijken, en ze hoorde dan een stem. Ze keek op naar het meisje van net, en ze hoorde dan haar vragen. "Duh wie denk je dan dat ik zou roepen, en blijkbaar herken je me niet meer." Zei ze dan tegen haar, en ze deed dan haar strak topje uit om de brandmerk van de phoenix te laten zien. "Herinnier je je dit teken nog?" Vroeg ze dan aan haar, en ze keek even om.

Een vuurbal vulde de hemel even en verlichte de lucht zo erg, dat Ryuu, die lichtjes lag te slapen, wakker werd en slaperig de rondte in keek. "Wablieft?! Worden we aangevallen?" Al gauw volgde stem, waarschijnlijk van een meisje, en vulden meer vuurbollen de lucht. "Wat is hier aan de hand...waar is Fable eigenlijk." Ryuu stond op en zocht in de rondte. Niet dat hij echt Fable moest hebben, maar als die vuurballen van een pyromaan kwamen, die toevallig een Vuur Magiër is, dan kon ze wel eens in de problemen zitten. Zekers omdat de stem haar naam riep.

Ryuu begon te zoeken en vond Fable al gauw bij het meer. Rustig liep hij er naar toe, maar toen hij ineens zag dat de andere haar topje af begon te doen, dook hij de bosjes in. "Wow...zouden ze...zouden ze le..nee vast niet.'' Ryuu sloeg zichzelf voor zijn hoofd om dit waanidee uit zijn hoofd te slaan. Maar aan de andere kant...ze moeten elkaar blijkbaar wel al kennen. Misschien hebben ze dezelfde verleden? Ryuu kwam weer uit de bosjes, klopte zich af en liep naar de twee dames toe. "Fable? Valt mevrouw je lastig? Ik zag al die vuurballen en dacht, misschien dat ik maar beter even kon kijken..."

Fable keek verbaasd op van de reactie en zag hoe ze haar topje uit deed. Fable keek even weg en hoorde toen de andere woorden van het meisje, ze keek naar haar rug en zag toen iets wat ze niet verwacht had snel weer te zien. ''Rose..?'' zei ze ineens verbaasd en keek om toen ze Ryuu plots hoorde. Ze keek weer richting Rose en een grote glimlach verscheen op haar gezicht. ''nee juist niet, dit is mijn nicht Rose'' zei Fable vrolijk en hinkte naar Rose toe.

Rose keek haar aan, en ze hoorde dan de vraag. Ze grinnikte heel even kort, en ze deed dan haar topje weer aan. "Ja de enige echte." Zei Rose dan speels, en ze merkte dan dat ze moeilijk stapte. Ze greep ineens haar voet, maar zorgde er wel voor dat ze overeind bleef staan. "Hoe is dat gebeurd, en welke gek heeft dat gedaan?" Vroeg ze dan wat bezorgd, en ze ging er met haar hand even over. Ze had een deeltje van de helende kracht van de phoenix in haar, en ze genas dan ook haar voet. Dan stond ze weer recht, en ze keek dan naar de jongen. "En wie ben jij dan?" Vroeg ze hem, en ze bekeek hem kort van top tot teen.

"Euhm...ik ben Ryuu, Ryuu Skywalker. Ik ben haar lucht magie bijlesgever...of hoe je dat dan ook wilt noemen..." zei Ryuu en hij stond er een beetje onschuldig bij. Hij keek hoe Rose Fable's voet genas en vroeg zich af hoe ze dat deed. "Sinds wanneer kunnen Vuur Magiërs genezen? Ik dacht dat alleen Licht Magiërs dat konden..." Ryuu keek naar Fable. "Dus dit is een nicht van je? Wat leuk, een familie reünie. Het zou mij zo leuk lijken om familie op school en in het studentenhuis te hebben. Ik denk dat je het wel red met Rose, of niet? Dan ga ik er wel weer vandoor, of moet ik blijven?" Ryuu liet alvast vleugels tevoorschijn komen met de tsubasa spreuk en wachtte op een antwoord van Fable.

Fable viel bijna om toen Rose haar voet vast pakte. ''rustig maar het is niets..'' loog ze en keek voor kort naar Ryuu die antwoorde op de vraag van Rose. Ze zuchtte eens. Ze ging het Rose niet vertellen van de draak, ze wilde Rose niet ongerust maken, zeker niet omdat ze elkaar nu weer is zagen. Ze zette haar voet weer op de grond en het voelde niet zo pijnlijk meer aan. ''bedankt'' zei ze tegen haar en glimlachtte. Ze knuffelde Rose even en keek toen om naar Ryuu toen hij vroeg of hij wel moest gaan. Ze glimlachtte lichtjes en liep naar hem toe. Ze pakte zijn hand vast en keek hem wat rustiger aan. ''je mag best blijven hoor'' zei ze rustig tegen hem. Nu ze hem wat langer kende wat ze niet zo super verlegen meer.

Rose keek de jongen aan, en ze knikt dan ook heel even kort. "Aangenaam." Zei ze tegen hem, en ze keek dan naar haar nicht. "Nou die voet zag er niet goed uit, en wie dat ook mag wezen die gaat eraan." Zei Rose dan tegen haar, en ze sloot dan haar ogen heel even. Dan hoorde ze de vraag van Ryuu, en ze schud haar hoofd heel even kort. "Bang dat ik je opeet ofzo? En wat ik net bij haar deed was iets wat enkel Fable en onze familie weet." Zei ze dan tegen hem, en ze liep naar hem toe. "Fable je hebt goede smaak te pakken gekregen." Zei ze dan met een knipoogje, en ze stak haar tong uit naar haar.

"Huh...nee nee, ik ben niet bang hoor, maar ik dacht misschien dat jullie samen heel veel bij hebben te kletsen en dat ik dan meer als 3de wiel erbij hang." Ryuu liet zijn vleugels weer verdwijnen door de energie weg te laten vloeien. "Aha, familiegeheim dus. Maakt niet uit, ik hoef het verder ook niet te weten, denk ik." zei Ryuu maar hij voelde zich ineens wat ongemakkelijk toen Rose op hem af liep. Het was net alsof ze hem aan het keuren was. Ryuu voelde zich een beetje rood worden en keek naar de grond. En alsof dat al niet erg genoeg was. Volgens Rose had Fable nu wel de smaak te pakken. Het is natuurlijk een compliment, maar dat verwacht je ook niet zomaar. "Eh, dank je?" mompelde Ryuu zachtjes, als antwoord op de opmerking van Rose.

Fable keek naar Rose en zuchtte diep. ''het maakt niet uit Rose, er was niks bizonders gebeurd'' zei ze tegen Rose en keek even scherp naar haar. Ze hoorde toen haar woorden tegen Ryuu en grinnikte even. Ze volgde Rose met haar blik toen ze op Ryuu af liep en hoorde vervolgens haar woorden. Ze liet snel de hand van Ryuu los en sloeg haar armen over elkaar heen. Ze stond met haar rug naar Rose toe en was knalrood geworden ookal had ze dat niet laten merken. ''hij is gewoon een vriend hoor'' antwoorde ze droog. Naja ze vondt Ryuu eigenlijk bestwel leuk maar dat ging ze natuurlijk niet toegeven. Nog steeds met haar rug gericht naar Rose en half naar Ryuu verdween haar rode kleur langzaam aan weer en ze zuchtte eens diep. Ze keek naar het meer voor haar en droomde er bijna in weg. Het meer had mooi helder water en het was dan ook erg rustgevend om er naar te kijken.

Milan als Sperwer

Een sperwer lande op de rugleuning van een bankje in het park. Het park was absoluut het fijnste plekje op en rond Magic. Er waren veel mensen, Milan merkte ze op, de anderen merkte enkel een redelijk zeldzame vogel op. Hij stond daarom in de belangstelling zonder irritant gezeik. De Sperwer merkte op dat het toch redelijk rustig was, iets wat hem redelijk teleurstelde. Milan sprong van het bankje en wist met een aantal brede slagen met zijn vleugels enkele meters te stijgen. Toen hij twee meiden in zicht had, ging hij pas langzaam maar zeker dalen. Milan had wel zin om eens te praten, gewoon omdat hij dat eigenlijk nog niet had gedaan dit jaar. Er was weinig huiswerk, dat betekende veel vrije tijd en dat betekende dat Milan vaak onder 'de veren' lag, zat, stond of vloog. Enkele meters voor hij aankwam bij de twee liet Milan zijn eigen huid zien en veranderde hij in een Fauna Magiër. Echter was hij nog twee meter van de grond verwijderd maar hier had hij al zo vaak op geoefend, dat hij toch van redelijke hoogte van lichaam kon veranderen. Milan zakte behendig door zijn knieën en stond net zo snel weer op. De jongen krabte aan zijn achterhoofd en zei ''Hey, ik verveelde me een beetje. Dus ik dacht... Nuja, ik denk niet veel. 'Hai' dan maar?''

Rose keek beide even aan, en ze vond het wel schattig dat ze allebei wat rood waren. "Fable je moet het heus niet verbergen voor me, en je weet dat ik er toch altijd op de één of andere manier achterkom." Zei Rose dan tegen haar, en ze grinnikte heel even kort. Ze nam beide dicht tegen haar aan, en ze keek beide aan. Dan merkt ze plots een andere jongen op, en ze bekeek deze dan ook vriendelijk. "Maakt niet uit je bent welkom." Zei ze dan tegen de jongen, en ze keek de andere twee aan. "Ryuu ik zal het je wel een keertje vertellen, maar nu heb ik er niet veel zin in. Fable zal me wel moeten helpen om het te vertellen, want sommige dingen herinner ik me niet meer." Zei ze dan zachtjes tegen hem, en ze liet beide dan los. Ze keek de jongen aan, en ze glimlacht dan ook. "Ik ben Rose Phoenixia en dit zijn Fable Lomion en Ryuu." Zei ze dan tegen hem, en ze glimlacht rustig.

"Hoi, ken ik jou?" vroeg Ryuu, wat misschien een tikkeltje onbeleefd overkwam. Hij bedoelde het niet zo, maar de jongen verscheen zo 'plotseling' tussen hem en de meiden. "Inderdaad, ik ben Ryuu, Ryuu Skywalker." ging Ryuu verder nadat Rose hem al had 'voorgesteld'. Ryuu liep ook maar naar het meer. "Het meer is mooi hè?" begon Ryuu en hij ging naast Fable staan. "Wist je dat het vroeger helemaal niet zo mooi was. Voor dat M.A.G.I.C. hier stond, was het maar een lelijke vieze vijver. Door de loop van de jaren zijn er een boel Water Magiërs geweest hier op M.A.G.I.C. en zij hebben beetje voor beetje het meer gezuiverd. Het was een grote klus, maar dat vonden ze het waard. Omdat ze er zoveel energie in hebben gestoken en elke keer maar doorzette, hebben ze het park, dat er omheen is aangelegd, Seishin Park genoemd, wat Geest betekend. Het verhaal gaat nu dat dit meer je ziel zuivert, zoals de Magiërs het meer hebben gezuiverd..." Ryuu stopte met vertellen. "Zou het echt zo zijn?"

Fable luisterde naar de woorden van Rose en bloosde weer even. Ze zuchtte eens diep en keek weer naar het meer voor haar. Ze merkte dat er een jongen bij hen kwam en ze hoorde dat Rose haar al voorstelde dus ze zweeg verder maar. Ze keek voor kort naar de jongen en keek toen weer naar het meer. Ze zag vanuit haar ooghoeken dat Ryuu naast haar kwam staan en ze luisterde naar het verhaal dat hij vertelde. ''gelukkig maar dat zij het hebben gezuiverd..'' zei Fable zacht en hoorde toen zijn vraag. Ze wist het zelf ook niet of ze het moest geloven. ''ik zou het niet weten..''antwoorde Fable nog wat zachter en zakte toen door haar knieén en bleef bij de kant van het water op haar knieén zitten. Ze ging met een hand door het water. Het was zo mooi helder, je zag de vissen zelfs verderop af en toe zwemmen.

Rose keek de twee even aan, en ze keek dan naar de hemel. Ze sloot haar ogen voor een tijdje, en ze liet weer een vuurbal in de lucht gaan. Ze zucht even diep, waarna ze dan tegen een boom ging zitten. Ze hoorde dan de woorden van Ryuu, en ze keek even in zijn richting. Haar hand schoot uit het niets in brand, en haar blik was erg droog. "Damn niet weer...." Mompelde ze onhoorbaar voor de anderen, en ze verbergde haar hand achter de rug zodat niemand het zag.

Ryuu draaide zich om en keek naar de hemel toen hij het gesis van vuur hoorde. "Zo Rose, maak je vuurwerk? Vanwaar die eer?" grapte hij, maar toen hij naar Rose keek, zag hij dat ze een soort van probleempje had. "Wat is er Rose? Waarom verberg je je hand?" Ryuu liep naar haar toe. Hij keek even over zijn schouders en keek Fable vragend aan. "Fable, weet jij wat er gebeurt?" vroeg Ryuu en hij keek weer naar Rose. Daarna keek hij nog naar de jongen. Hij stond er maar en had verder niks meer gezegd...
"Wat is er Rose? Waarom schoot je die vuurbal af? Is er een probleem?" Ryuu merkte gewoon dat er iets was. De sfeer in de lucht veranderde...de wind begon iets harder te waaien. "Er klopt iets niet..."

Milan keek naar Ryuu. Kende hij hem? Milan zei ''Ik heb geen idee. Ik zit al een paar jaar op Magic, maar laat mijn eigen weinig zien. Het leven is mooi daar in de lucht.'' De jongen knikte en plukte wat aan zijn donkerblauwe haarband. ''Ik ben Milan, Milan Lynx en doe nu het zevende jaar als Fauna Magiër.'' Vervolgde de jongen en keek stuk voor stuk naar de Magiërs, er hing niet echt een gezellige sfeer. Dit deed Milan fronsen, maar hij besloot er zijn mond over te houden. De jongen liep naar de boom, wat blijkbaar intressanter was dan het gras. Hij kon ze als sperwer geen ongelijk geven, maar toch had hij het liefst een Naaldbos. De geur van dennen brachten op één of andere manier veel meer gezelligheid, ookal leefde hij in zijn uppie. Milan zette zijn handen op een dikke tak en klom behendig in de boom, waar hij rustig met zijn rug tegen de stam aan ging zitten. Hoewel het een Loofboom was, was dit fijner dan op de grond. Daarbij zat hij nu op een lekker afstandje, hij hield niet zo van aanrakingen of iets dergelijks.

Fable keek op toen ze ook wat gesis hoorde. Ze stond op en hoorde de vraag van Ryuu en fronste haar wenkbrauwen even. Ze liep naar hem toe en ging naast hem staan. Ze keek naar Rose en hield haar hoofd even scheef. ''wat is er Rose?'' vroeg Fable. Ze zag dat Rose haar hand achter haar rug hield, Fable kreeg daar door niet zo'n goed gevoel en ze ging langzaam aan naast Rose zitten. Ze haalde Rose haar arm achter haar rug vandaag maar raakte de brandende hand niet aan. ''waarom staat je hand in brand?'' vroeg Fable en ze keek Rose voor kort aan. Vanuit haar ooghoeken keek ze soms naar Ryuu en de jongen die blijkbaar Milan heette maar ze hield haar meeste aandacht op Rose.

Rose keek weg van hen, en ineens hoorde ze haar vraag. Ze hield haar hand achter de rug, en ze hoopte niet dat ze het zouden opmerken. Blijkbaar was dat al te laat, en ze zucht dan ook heel even diep. Ze reageerde niet op de eerste vraag, en ze merkte dan plots dat haar arm zichtbaar werd. Ze keek Fable aan in de ogen, en dan naar haar hand. "Euh dat heb ik al van voor dat ik hier kwam, maar geen nood ik heb het voorlopig nog onder controle. Hoewel ik het nu niet echt kan laten verdwijnen, en vraag mij niet waarom dat niet gaat." Zei Rose dan ongemakkelijk tegen haar, maar ook zei ze het enkel hoorbaar voor Fable.